اهمیت شام خداوند/ عشاء ربانی مسیحیان چیست؟

مطالعه درباره عشاء ربانی تجربه ایست که بعلت عمق مطلب جان را تکان می دهد. در عید قدیمی فصح و غروب مرگش بود که عیسی غذای دسته جمعی مهمی ترتیب داد که ما تا به امروز آنرا انجام می دهیم. این قسمت مهمی از پرستش مسیحیان است. این ما را بیاد مرگ خداوندمان و قیام او می اندازد و اینکه منتظر بازگشت پر جلالش در آینده باشیم.

عید فصح مقدس ترین عید سال دینی یهودیان بود. این عید بلای آخر در مصر را بیاد آنها می آورد که نخست زاده مصریان مردند و اسرائیلیان بعلت خون بره ای که به چهار چوب در هایشان پاشیده بودند زنده ماندند. بعد بره را پختند و با نان فطیر خوردند. فرمان خدا این بود که این عید نسل اندر نسل برگزار شود. این داستان در کتاب خروج ۱۲ نوشته شده است.

در ضمن شام آخر- عید فصح – عیسی نان را گرفت و خدا را شکر کرد. در حالیکه نان را پاره می کرد و به شاگردان می داد، گفت، "این است جسد من که برای شما داده می شود. این را بیاد من بجا آرید و همچنین بعد از شام پیاله را گرفت و گفت این پیاله عهد جدید است در خون من که برای شما ریخته می شود" (لوقا ۲۲ : ۱۹-۲۱). او عید را با یک سرود خاتمه داد (متی ۲۶ :۳۰)، و شب به کوه زیتون رفتند. در آنجا بود که همانطور که نبوت شده بود یهودا به عیسی خیانت کرد. روز بعد او مصلوب شد.

موضوع عشاء ربانی در اناجیل آمده است (متی ۲۶: ۲۶-۲۹ ، مرقس ۱۴ : ۱۷-۲۵ ، لوقا ۲۲: ۷-۲۲ و یوحنا ۱۳ : ۲۱-۳۰). پولس رسول در مورد عشاء ربانی در ۱ قرنتیان ۱۱: ۲۳-۲۹ نوشته است. پولس عبارتی گفته است که در اناجیل نوشته نشده است: "پس هر که بطور ناشایسته نان را بخورد و پیاله خداوند را بنوشد مجرم بدن و خون خداوند خواهد بود. اما هر شخص خود را امتحان کند و بدینطور از آن نان بخورد و از آن پیاله بنوشد. زیرا هر که می خورد و می نوشد فتوای خود را می خورد و می نوشد اگر بدن خداوند را تمییز نمیکند" (1 قرنتیان ۱۱: ۲۷-۲۹). ممکن است ما بپرسیم منظور از "بطور ناشایسته" در نان و پیاله شریک شدن یعنی چه. ممکن است معنی آن این باشد که معنی واقعی نان و پیاله از بین برود و بهای سنگینی که نجات دهنده ما برای نجات ما پرداخت فراموش شود. و یا ممکن است معنی آن این باشد که مراسم مراسمی مرده و تشریفاتی بشود و یا اشخاص با گناه اعتراف نشده به شام خداوند نزدیک شوند. برای انجام دستور عمل پولس، قبل از اینکه نان بخوریم و از پیاله بنوشیم، باید خودمان را تفتیش کنیم.

عبارت دیگری که پولس گفت و در اناجیل نیست این است که "زیرا هر گاه این نان را بخورید و این پیاله را بنوشید موت خداوند را ظاهر می نمایید تا هنگامیکه باز آید" (1 قرنتیان ۱۱ : ۲۶). این به دوران انجام مراسم زمان مشخصی می دهد – تا بازگشت خداوند. از این عبارات مختصر یاد می گیریم که چطور عیسی دو عنصر ضعیف را بعنوان سمبل بدن و خونش انتخاب کرد و از آنها بعنوان نشانه ای از مرگش استفاده کرد. این نشانه یک مرمر کنده کاری شده و یا قالب برنجی نبود، بلکه نان بود و شراب.

او اعلام کرد که نان سمبل بدن اوست که شکسته می شود. استخوان شکسته ای در کار نبود، اما بدن او آنقدر شکنجه شده بود که بسختی قابل تشخیص بود (مزمور ۲۲ : ۱۲-۱۷، اشعیاء ۵۳ : ۴-۷). شراب سمبل خون اوست، نشانه مرگ وحشتناکی که باید بزودی تجربه می کرد. او، پسر کامل خدا، نبوت های بیشماری را که در عهد عتیق درباره نجات دهنده پیشگویی شده بود تکمیل کرد (پیدایش ۳ : ۱۵، مزمور ۲۲ ، اشعیاء ۵۳). وقتی او گفت، "این را بیادگاری من انجام دهید،" منظورش این بود که این رسم باید در آینده هم ادامه پیدا کند. بعلاوه منظورش این بود که عید فصح، که باید یک بره قربانی می شد و سمبل قربانی شدن بره خدا بود که گناه جهان را بر می دارد، در شام خداوند تکمیل شد. عهد جدید جای عهد عتیق را گرفت وقتیکه مسیح، بره عید فصح (۱ قرنتیان ۵ :۷)، قربانی شد (عبرانیان ۸: ۸-۱۳). دیگر به مراسم قربانی احتیاجی نبود (عبرانیان ۹: ۲۵-۲۸). شام خداوند/عشاء ربانی مسیحیان یک یادآوریست از آنچه مسیح برای ما انجام داد و جشن ایست برای آنچه ما در نتیجه قربانی او دریافت می کنیم.

چگونه مسیحی شویم؟

انجیل به معنای خبر خوش” است. در واقع بهترین خبری است که میتوانید بشنوید.

كلام خداوند میفرماید، ” اگر به زبان خود عیسی خداوند را اعتراف کنی و در دل خود ایمان آوری که خدا او را از مردگان برخیزانید، نجات” خواهی یافت. چونکه به دل ایمان آورده میشود برای عدالت و به زبان اعتراف میشود بجهت نجات. (رومیان ۹-۱۰)

بهترین راه برای اجرای این واقعیات، ” دعا ” کردن است. همانطور که پولس نوشته است:” زیرا هرکه نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت. (رومیان ۱۰-۱۳)

قلب خود را با فروتنی واقعی به خدا تقدیم کنید، زیرا ” قربانی های خدا روح شکسته است. خدایا دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهی شمرد.”

اگر براستی می خواهید به خانواده خداوند عیسی مسیح بپیوندید با فروتنی چنین دعا کنید:

† خدایا اعتراف میکنم که بیشتر عمرم را برای خودم زندگی کردم. حتی در بهترین لحظات زندگیم نیز به تو اندک توجه کردم و تو را جلال دادم. بسیار دفعات گناه کردم، بیشتر از آنچه که بتوانم بشمارم، و برای رهایی از مرگ ابدی که بخاطر گناهانم لایق آنم هیچ راهی ندارم. از تو بسیار ممنونم که آنقدر مرا دوست داشتی که عیسی، پسر یگانه ات را فرستادی تا بخاطر گناهان من روی صلیب بمیرد. کسی که باید روی صلیب میمرد، من بودم و او جای مرا گرفت تا من بتوانم مجاناً بخشیده شوم. لطفاً گناهان مرا ببخش ای پدر. دیگر نمیخواهم زندگی خود محوری داشته باشم. باقی روزهای زندگی ام را میخواهم برای خداوند عیسی مسیح زیست کنم. حضور روح القدس تو را بر زندگی ام میخواهم. آمین

اگر این دعا را انجام دادید، این وعده ایست که از کتابمقدس میتوانید همواره بخاطر نگاه دارید:

اگر به گناهان خود اعتراف کنیم، او امین و عادل است تا گناهان ما را بیامرزد و ما را از هر ناراستی پاک سازد.”

امروزه مسیحیان فارسی زبان، پیشگویی عهد عتیق درباره عیلام را به آینده ایران نسبت می دهند. با این توصیف، برخی از مفسران کتاب مقدس نگرش متفاوتی دارند.
عیلام در شرق بابل قرار داشت. عیلامی ها، اعراب، آشوری ها و یهودیان از نسل سام بودند (پیدایش فصل 10 آیه 22)، اما ایرانی ها از نسل یافث می باشند (پیدایش فصل 10 آیه 2). قرن ها بعد، ابراهیم با ائتلاف چند پادشاه (از جمله عیلام) نبرد کرد و آنان را شکست داد (پیدایش فصل 14).

خداوند بر ضد عیلام پیشگویی کرد، زیرا عیلامی ها می خواستند یهودا را تسخیر کنند (ارمیاء فصل 49 آیات 34- 35). عیلامی ها به خاطر مهارت در تیراندازی معروف بودند. اما در پیشگویی ارمیاء ذکر شده که خداوند کمان» عیلام را خواهد شکست (آیه 35). اشعیاء نبی نیز درباره حمله عیلامی ها به اورشلیم چنین پیشگویی کرد:»سپاهیان عیلام تیر و کمان آماده کرده، بر اسب های خود سوار شده اند (اشعیاء فصل 22 آیه 6).

این گروه از مفسران خاطرنشان می کنند که عیلام از ابتدا کشور و قلمروی مستقل بود، اما در سال 597 قبل از میلاد، عیلام مورد حمله بابلی ها قرار گرفت. با گذشت زمان، عیلام به اشغال ایرانی ها درآمد و مرکز امپراطوری پارس گردید (دانیال فصل 8 آیه 2).

در طول تاریخ، عیلام» میان آشوری ها، بابلی ها و امپراطوری پارس دست به دست شد. در اثر این تاخت و تازها، مردم عیلام در کشورهای همسایه پراکنده گردیدند. همان طور که ذکر شد، سرانجام امپراطوری پارس، سرزمین عیلام را به اشغال درآورد و آن را ضمیمه قلمرو خود نمود. این در حالی است که ارمیا قبل از الحاق عیلام به سرزمین پارس» پیشگویی کرد. زمانی که عیلام هنوز کشوری مستقل بود.

REPORT THIS AD

از سوی دیگر، طبق گزارش کتاب مقدس و مورخان، ایرانی ها در دوران باستان همواره رابطه بسیار خوبی با یهودیان داشتند، اما عیلامی ها دشمن قوم اسرائیل محسوب می شدند. به همین دلیل، بخش اول پیشگویی ارمیاء نبی به خصومت عیلامی ها با قوم خدا اشاره دارد. این دسته از مفسران چنین نتیجه گیری می کنند که پیشگویی مربوط به آینده عیلام، درباره ایران نمی باشد.

برخی از مفسران معتقدند که پیشگویی کتاب مقدس در مورد تخت سلطنت الهی در عیلام برقرار خواهد شد» (آیات 38- 39) به ایمان آوردن عیلامی ها به مسیح در روز پنطیکاست اشاره دارد. در اوایل قرن اول میلادی، در روز پنطیکاست، عده ای از عیلامی ها به مناسبت عید پنطیکاست، در اورشلیم حضور داشتند (اعمال رسولان فصل 2 آیات 8- 11).

در آن عید، عده ای از عیلامی ها به مسیح ایمان آوردند و سپس به سرزمین خود بازگشتند. این واقعه، ده روز بعد از صعود مسیح رخ داد. طبق تحقیقات مورخان، حدود سال 70 یا 80 میلادی، مسیحیت در بخش غربی امپراطوری پارس رواج داشت. به یاد داشته باشیم که اعمال رسولان» در حدود 70 میلادی نوشته شد. روایات قرن اول میلادی گزارش داده اند که یکی از شاگردان مسیح به نام توما» در امپراطوری پارس، انجیل را بشارت داد.

نتیجه گیری

کتاب مقدس همواره از ایران به عنوان مملکت پارس (فارس) یاد می کند. مثلا نمی خوانیم که کوروش پادشاه عیلام بود. یا دانیال نبی و ملکه استر در سرزمین عیلام زندگی می کردند.

عیلام کشور مستقل از ایران با نژاد متفاوت بود (پیدایش فصل 10 آیات 2 و 22).

در واقع عیلامی ها ایرانی نبودند. اگر تاریخ باستان را مطالعه کنید، در می یابید که منشاء و سرآغاز کشور ایران و سرزمین عیلام کاملا متفاوت است. در طی تاریخ، عیلام بخشی از امپراطورهای آشور، بابل و سپس ایران محسوب می شد. عیلامی ها در طول تاریخ باستان با قوم اسرائیل خصومت داشتند، اما ایرانی ها به یهودیان احترام می گذاشتند.

اگر کوروش عیلامی بود، چرا یهودیان را قتل عام نکرد؟ ارمیاء نبی قبل از الحاق عیلام به سرزمین پارس» درباره عیلام پیشگویی کرد. زمانی که عیلام هنوز کشوری مستقل بود.

باید از کسانی که این دلایل را نمی پذیرند، پرسید: در دوران باستان تمدن بابل در عراق کنونی واقع بود. آیا پیشگویی مربوط به سقوط بابل را باید به عراق امروز» نسبت دهیم؟ ملت آشور را در نظر بگیرید. امروزه مسیحی هستند و در سراسر دنیا پراکنده. کشور خاصی هم ندارند. آیا هر پیشگویی که در کتاب مقدس در مورد آشوری ها شده، باید به هر کشوری که در آن آشوری ها زندگی می کنند، تعمیم داد؟

آیا پیشگویی مربوط به ظهور مسیح را باید به تمام انبیا تعمیم دهیم؟ کتاب مقدس به وضوح و روشنی مخاطب اصلی پیشگویی را مشخص می کند. ابهام وجود ندارد.

فرهاد سبکروح، کشيش و سه تن از اعضای کليسای جماعت ربانی اهواز که پيشتر از سوی دادگاه انقلاب اسلامی به حبس محکوم شده بودند با تاييد اين حکم در دادگاه تجديد نظر، برای گذراندن دوران محکوميت به زندان فرا خوانده شدند.
سایت محبت نيوز» که اخبار مربوط به مسیحیان را گزارش می دهد، اسامی محکومان را "فرهاد سبکروح"، همسر او "شهناز جيزان" و دو تن ديگر از اعضای کليسای اهواز بنام‌های "ناصر ضامن دزفولی" و "داود عليجانی" اعلام کرده که در دادگاه بدوی هريک به يک‌ سال حبس محکوم شده اند.
سخنگوی همبستگی جهانی مسیحیان» یک نهاد مدافع نوکیشان مسیحی پیشتر در مورد آزار و اذیت نوکیشان مسیحی گفته بود که این روند از آغاز سال ۲۰۱۲ در ایران به شکل قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است.

برای پروتستانها چنین به‌نظر می‌رسد که ارتودکسها و کاتولیکها اعتقادات و آیینهایی دارند که ریشه در کتاب‌مقدس ندارند. علت این امر در این نکته نهفته است که مرجع اعتقادات و عبادات مسیحی کدام است. مذهب پروتستان با این شعار گسترش یافت: ”فقط کتاب‌مقدس. برای همین پروتستان‌ها معمولاً این سؤال را مطرح می‌کنند که ”چرا کاتولیکها و اردتوکسها چنین و چنان می‌کنند، حال آنکه در کتاب‌مقدس چنین چیزی گفته نشده است؟

علت این اختلاف این است که یگانه مرجع برای استخراج اصول عقاید و نحوه عبادات در مذهب پروتستان کتاب‌مقدس است، اما در مذاهب ارتودکس و کاتولیک، چنین نیست. ارتودکسها و کاتولیکها برای اعتقادات و آیینهای خود به سه مرجع اعتقاد دارند: کتاب‌مقدس، سنت رسولان، و کلیسا. ذیلاً به شرح این سه مرجع می‌پردازیم.

۱- کتاب‌مقدس

کتاب‌مقدس نزد همه مذاهب مسیحیت یکی است، به استثنای اینکه کاتولیکها و ارتودکسها علاوه بر ۳۹ کتاب عهدعتیق، ۹ کتاب دیگر یهودیان را به‌عنوان کتاب‌های قانونی ثانوی می‌پذیرند. این ۹ کتاب جزو کتاب‌های قانونی یهودیان نیست و در کتاب‌مقدس عبری یافت نمی‌شود؛ اما ترجمه یونانی عهدعتیق، معروف به ”ترجمه هفتادتنان شامل این کتاب‌ها می‌باشد. لازم به تذکر است که رسولان به‌هنگام نگارش عهدجدید، تمام نقل‌قول‌های خود را از عهدعتیق، از ترجمه هفتادتنان انجام می‌دادند. اما عهدجدید نزد کاتولیک‌ها و ارتودکس‌ها همان است که نزد پروتستان‌ها مورد پذیرش است.

۲- سنت رسولان

این دو کلیسا بر این عقیده‌اند که تعلیم رسولان را ”کلیسا حفظ کرده است. روشن است که تمامی تعلیماتی که رسولان می‌دادند، در عهدجدید نوشته نشده است. عهدجدید مجموعه کتاب‌ها و رسالاتی است که ”بنا به مقتضیاتی خاص نوشته شده‌اند. هر کتاب عهدجدید، خصوصاً رسالات، یا برای رفع مشکلی نوشته شد یا برای پاسخگویی به سؤالی. برای مثال، از مطالعه دو رساله پولس به تسالونیکیان متوجه می‌شویم که پولس شفاهاً تعالیمی در خصوص بازگشت عیسی مسیح داده بوده، و اکنون طی این دو رساله، توضیح بیشتری در مورد تعالیم شفاهی خود ارائه می‌دهد (دوم تسالونیکیان ۲:‏۲). اگر مشکلی در این زمینه در کلیسای تسالونیکی پیش نیامده بود، ما امروز این مطالب ارزنده را در این رسالات نمی‌داشتیم. مثالی دیگر در رساله اول قرنتیان فصل ۱۵ یافت می‌شود که در آن پولس رسول پیام شفاهی (انجیلی) را که به ایشان داده بود، خلاصه‌وار تکرار می‌کند (۱۵:‏۱ و ۳). سپس به شرح مبسوطی از مسأله قیامت می‌پردازد. کاتولیک‌ها و ارتودکس‌ها معتقدند که آن بخش از تعالیم رسولان که در عهدجدید نیامده، در ”سنت حفظ شده است. پروتستان‌ها معتقدند که آنچه برای ایمان مسیحی ضرورت داشت، از سوی روح‌القدس در کتاب‌مقدس ثبت شده است.

پدران کلیسا، به‌خصوص پدران عهد رسولان (قرن‌های اول و دوم میلادی)، نوشته‌های بسیاری از خود بر جای گذاشته‌اند که در آنها نگرش کلیسای اولیه در خصوص اصول اعتقادات، و به‌ویژه نحوه عبادات و آیینها ثبت شده است. مجموعه این نوشته‌ها کلاً بخش عمده سنت رسولان را تشکیل می‌دهد. این نوشته‌ها اکنون در کتاب‌های تاریخ کلیسا در دسترس همگان قرار دارد و امید است که روزی به فارسی نیز ترجمه شود. برای مثال، در نوشته‌های پدران پایان قرن اول و اوائل قرن دوم، شیوه عبادت مسیحیان در کلیسا با جزئیات نقل شده است. وقتی این شیوه را با شیوه مراسم کلیساهای کاتولیک و ارتودکس مقایسه می‌کنیم، متوجه شباهت بسیار آنها، حتی در فرمولهای دعایشان، می‌شویم. طبق شهادت این کتاب‌ها، رسوم دیگری مانند تعمید نوزادان و تعمید به روش ریختن آب بر سر داوطلب، از همان قرن دوم مرسوم بوده است. دعای طلب شفاعت از قدیسین، خصوصاً استیفان شهید، و نیز تکریم مریم نیز از این دست می‌باشند.

۳- مرجعیت کلیسا

اما برای ارتودکسها و کاتولیکها علاوه بر کتاب‌مقدس و سنت رسولان، کلیسا نیز دارای مرجعیت می‌باشد. منظور از ”کلیسا نیز همایش اسقفان کلیساها از سراسر جهان می‌باشد. این دسته از مسیحیان، بر اساس شهادت عهدجدید و منابع تاریخی، بر این اعتقادند که مسیحیت اولیه از کلیسا و به‌وسیله کلیسا آغاز شد و گسترش یافت، نه به‌وسیله کتاب عهدجدید. کتاب‌های عهدجدید در بطن کلیسا نوشته شدند. این کلیسا بود که تعلیم صحیح را از گزند معلمان دروغین حفظ کرد. این کلیسا بود که با بدعت‌ها به مبارزه بر خاست. و سرانجام این کلیسا بود که در حدود سال ۳۹۰ تصویب کرد که کتاب‌های الهامی مسیحیان متشکل از این ۲۷ کتابی می‌باشد که امروز عهدجدید مسیحیان را تشکیل می‌دهد.

علاوه بر این، مسیح به جمع رسولان خود که کلیسا باشد، اقتدار بخشید. در انجیل متی ۱۸:‏۱۵-‏۲۰ مسیح به کلیسا اقتدار می‌بخشد تا امور ایمانداران را رتق و فتق کند. مسیح به کلیسایش اقتدار بخشید تا گناهان را ببخشد یا نبخشد (یوحنا ۲۰:‏۲۳). این کلیسا است که به‌وسیله روح‌القدس به جمیع راستی هدایت می‌شود (یوحنا ۱۶:‏۱۳). کلیسا قدرت دارد ایماندار خطاکار را به شیطان بسپارد (اول قرنتیان ۵:‏۴-‏۵) یا او را باز به جمع خود بپذیرد (دوم قرنتیان ۲:‏۵-‏۸).

به این ترتیب، طبق اعتقاد کلیساهای کاتولیک و ارتودکس، کلیسا اقتدار دارد تحت هدایت روح‌القدس (یوحنا ۱۶:‏۱۳) و بر اساس اصول کتاب‌مقدس، آموزه‌های کهن را بر اساس مقتضیات زمانه از نو تفسیر کند، یا در خصوص نحوه عبادات و برگزاری آیینها تصمیم‌گیری نماید.

چطور می توان مسیحی شد؟

اولین قدم برای مسیحی شدن این است که بفهمیم معنی لغت مسیحی» چیست. معنی سادة مسیحی یعنی کسی که مسیح را پیروی می کند.

عیسی مسیح گفت که نیامده ام تا کسی به من خدمت کند، بلکه آمده ام تا به دیگران خدمت کنم و جانم را در راه آزادی دیگران فدا سازم» (مرقس 10: 45). سوالی که مطرح می شود این است که چرا ما نیاز به فدیه و خونبها داریم؟ فدیه یا خونبها بهایی است که برای آزادی یک شخص داده می شود. این لغت بیشتر در رابطه با آدم ی بکار می رود، یعنی وقتی کسی یده و اسیر می شود، تنها در صورت پرداخت خونبهاست که آزاد می گردد.

بازداشت ۱۱ تن از نوکیشان مسیحی هنگام عبادت در کلیسای خانگی در اصفهان

‫#‏بگونه‬ :روز جمعه بیست و دوم مرداد، یازده تن از اعضای یک کلیسای خانگی در اصفهان توسط ماموران امنیتی بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شدند. از سرنوشت و محل نگهداری بازداشت شدگان خبری در دست نیست.
به گزارش فعالان حقوق بشر در ایران، محمد الیاسی، محسن خوبیاری، ادموند(خاچاطوریان)، محمد ملک خطایی، سمانه شهبازی فر، آرش قدسی، فاطمه امینی، مریم ذنوبی، امین آهنین، حامد سپیدکار، به همراه یک تن دیگر (هویت نامشخص)، روز جمعه ۲۲ مرداد ماه، در حالیکه جهت مراسم پرستشی گردهم آمده بودند با هجوم ماموران امنیتی لباس شخصی بازداشت شدند.
به گفته شاهدان عینی، ماموران امنیتی مسلح به سلاح کمری و بیسیم، افراد بازداشت شده را همراه با تعدادی کتاب، جزوه و ادوات دریافت ماهواره، به خودروهای ون منتقل کردند.
از سرنوشت و محل نگهداری بازداشت شدگان خبری در دست نیست و پیگیری خانواده های آنان از طریق نیروی انتظامی و هم‌چنین دادگاه انقلاب اصفهان نتیجه ای نداشته 

وقتی که عیسی در یوحنا فصل 1 آیه 29 و یوحنا فصل 1 آیه 36، برۀ ی خداوند خوانده می شود، به معنی قربانی کامل و نهایی برای گناه می باشد. به منظور درک کردن اینکه مسیح که بود و چه کرد، ما باید از عهد عتیق آغاز کنیم، که در بر دارنده پیشگویی ها در مورد آمدن مسیح به عنوان یک قربانی گناه” است (اشعیا فصل 53 آیه 10). در حقیقت، سیستم قربانی در عهد قدیم، مقدمه ای برای ظهور عیسی مسیح بوده است. مسیح قربانی بی نقصی است که خداوند برای پرداخت بهای گناهان بشر فراهم آورد (رومیان فصل 8 آیه 3 ؛ عبرانیان فصل 10).

قربانی کردن برۀ، نقش بسیار مهمی در زندگی دینی یهودیان و سیستم قربانی داشت. وقتی یحیی به عیسی مسیح به عنوان ” برۀ خدا که گناه جهان را بر می دارد” (یوحنا فصل 1 آیه 29 ) اشاره کرد، یهودیانی که این را شنیدند، احتمالا فورا به فکر یکی‌ از چندین قربانی مهم افتاده اند. چون عید فصح بسیار نزدیک بود، اولین فکر احتمالا درباره برۀ قربانی عید فصح بوده است. جشن عید فصح یکی از تعطیلات اصلی یهودیان و جشنی به یاد نجات بنی اسرائیل توسط خدا از اسارت مصریان بود. در واقع، ذبح کردن برۀ فصح و مالیدن خون آن به چهارچوب درها (خروج فصل 12 آیه های 11 تا 13)، تصویری زیبا از کار عیسی مسیح بر روی صلیب برای پرداخت بهای گناهان است. انسان هایی که او برایشان جان خود را فدا کرد، تحت پوشش خون او هستند و به واسطه خون اوست که ما در برابر فرشته مرگ (معنوی) محافظت می کند.

علاوه بر قربانی بره، قربانی مهم روزانه دیگری نیز بود که باید به معبد در اورشلیم تقدیم می شد. هر روز صبح و عصر، یک بره در معبد برای گناهان مردم قربانی میشد (خروج فصل 29 آیه های 38 تا 42). این قربانی های روزانه، مثل بقیه ی قربانی ها، نظر مردم را به سمت قربانی کامل و نهایی که همان عیسی مسیح بر روی صلیب بود، می کشاند. در واقع، زمان مرگ عیسی مسیح بر روی صلیب با ذبح قربانی نوبت عصر، همزمان بود. یهودیان در آن زمان همچنین می بایست با انبیاء عهد قدیم، ارمیا و اشعیا آشنا می بودند، که پیشگویی آمدن کسی که را که مانند یک برۀ او را به کشتارگاه بردند” (ارمیا فصل 11 آیه 19، اشعیا فصل 53 آیه 7) کرده بودند. وکسی که رنج و فداکاری او، رستگاری را برای اسراییل به ارمغان می آورد. البته، آن شخص هیچ کس دیگری غیر از عیسی مسیح، برۀ ی خدا” نبود.

در حالی که امروزه ایده ی سیستم قربانی کردن ممکن است به نظر ما عجیب برسد، اما پرداخت و یا جبران هنوز هم برای ما به راحتی قابل درک است. ما می دانیم که جزای گناه، مرگ است (رومیان فصل 6 آیه 23) و اینکه گناه ما را از خدا جدا می سازد. ما همچنین می دانیم کتاب مقدس به ما می آموزد که ما همه گناهکاریم و هیچ یک از ما در برابر خدا به آن کمال مطلوب مورد انتظار خدا نرسیده است(رومیان فصل 3 آیه 23) . به علت گناه، ما از خدا جدا شده ایم، و از نظر او گناه کاریم. بنابراین، تنها امیدی که می توانیم داشته باشیم این است که خداوند راهی را برای آشتی ما با خودش فراهم کند، و این کاری است که او در فرستادن پسرش عیسی مسیح برای جان دادن بر روی صلیب انجام داد. مسیح برای پرداخت تاوان گناه و برای پرداخت جریمه گناهان همه کسانی که به او اعتقاد دارند جان داد.

از طریق مرگ او بر روی صلیب به عنوان قربانی کامل خدا برای گناه و قیام او پس از سه روز است که ما، اگر به او ایمان بیاوریم، می توانیم زندگی ابدی داشته باشیم. این واقعیت که خود خدا قربانی فراهم کرده است که تاوان گناهان ما توسط آن قربانی بطور کامل پرداخت شود، بخشی از مژده با شکوه انجیل است که به وضوح در اول پطرس فصل 1 آیه های تا 21اعلام شده است: خدا برای نجات شما بهايی پرداخت، تا شما را از قيد روش پوچ و باطل زندگی كه از اجداد خود به ارث برده بوديد، آزاد سازد؛ بهايی كه خدا برای آزادی از اين اسارت پرداخت، طلا و نقره نبود، بلكه خون گرانبهای مسيح بود كه همچون برۀ‌ای بی‌گناه و بی‌عيب قربانی شد. برای اين منظور، خدا او را پيش از آفرينش جهان تعيين كرد، اما در اين زمانهای آخر او را به جهان فرستاد تا شما را رستگار سازد. توسط اوست كه شما به خدا ايمان آورده‌ايد، به خدايی كه مسيح را پس از مرگ زنده ساخت و او را سرافراز گردانيد؛ و اكنون، ايمان و اميد شما برخداست”.